Algunhas biografías (III)

PITÁGORAS (¿Samos, 580? A.C. – Metaponte, Magna Grecia, ¿497? A.C.) (Sheila L. Sanjurjo)

Sábese moi pouco da súa vida con exactitude. Posiblemente naceu en Samos, emigrando máis adiante cara Crotona, cidade de Italia, onde fundou a escola político-relixiosa e filosófica do mesmo nome (¿530?). Era unha comunidade rexida por normas ascéticas, centrada no estudio das matemáticas e activa na política da cidade. Serviu de modelo a moitas outras. Atribúeselle a Pitágoras a doutrina da inmortalidade e da transmisión das almas e a consideración da matemática como chave da resolución de enigmas do universo e como instrumento de purificación da alma. A lenda presentouno coma un ser sobrehumano, sabio e profeta. A tradición atribúelle a creación do teorema sobre o cadrado da hipotenusa e a tabla de multiplicar. Pitágoras non deixou ningunha obra escrita.

Leonardo Fibonacci (Yolanda Castro)

Matemático italiano.Coñecido tamén como Leonardo de Pisa, puxo fin á numeración romana e deu pleno desenvolvemento á utilización dos números árabes e hidús na súa obra Liber Abbaci(1202). Estudou a sucesión de Fibonacci. Aplicou a álxebra ós problemas de trigonometría na súa obra De practica geometrica (1220) e realizou traballos sobre as ecuacións cuadráticas, recollidos en Liber quadratorum (1225).

Sucesión de Fibonacci

Sucesión de números enteiros positivos (un)> 0, dada pola lai de recorrencia a_n =a_n-1 + a_n-2 ,onde n > 2. As diferentes sucesións resultan dunha elección concreta dos dous primeiros termos a₀, a₁. Denomínase normalmente sucesión de Fibonacci a aquela que fai a₀ = a₁ = 1 que ten por primeiros termos 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55..., chamados números de Fibonacci. Esta sucesión é un modelo matemático representativo de moitas situacións distintas e fenómenos do mundo real,e está relacionada con outros conceptos como o numero áureo.

Bibliografía: Enciclopedia Galega Universal. Ed. Ir Indo